فرهنگ چیزی جدا از زندگی هر روزۀ من و ما و همگان نیست. فرهنگ پر کردنِ شهر با پوستر و بنر نیست و تأثیری نیز بر روی هیچ‌کس ندارد، کاری بکنید که از دل زندگی اجتماعی مردم برآید.
به گزارش فیلم چ از تبریز، در کتاب جامعه‌شناسی خودمانی آمده است که ما ایرانی‌ها کمتر موقعی هست که مسئولیتی را که به عهده داریم به جا آوریم یا بهتر است بگویم مسئولیت کامل امری را بپذیریم… همه جای دنیا و در همه دایره المعارف‌های رفتای و اجتماعیِ ملت‌ها یک پدیده‌ای هست به نام تعهد و به منظور رسمیت بخشیدن به قبول همین تعهد بعد از مکتوب کردن آن و شرح نوع و شرایط تعهد پای آن امضا می‌شود. اگر بخواهیم این عبارت “ما ایرانی‌ها” را به مسئولان تعمیم بدهیم و باز هم اگر بخواهیم ریزتر بنگریم و از این زاویه به عملکرد مسئولان فرهنگی نگاهی بیاندازیم، نتیجه اسف‌بار است.
در حوزۀ فرهنگ و هنر و میراث ملی و فرهنگی مدت‌هاست در تبریز نه تنها شاهد رویدادی در خور شأن شهر نیستیم بلکه از طرفی رخوت حاکم بر فرهنگ و هنر را می‌بینیم و از طرف دیگر نظاره‌گر تخریب و از یاد رفتنِ آثار ملی و جهانی و فرهنگ شهر هستیم. خانه‌های تاریخی که تقریباً هر یک به طریق به حال خود رها شده‌اند، برنامه‌ها و مراسمی که همه رنگ و بوی مناسبت‌های مختلف به خود گرفته‌اند و هیچ‌یک رنگی از خلاقیت و نوآوری در خود ندارند.
در میان همین رخوت و کم‌رونقی وقتی یک باشگاه ورزشی، روی به رنگ و طرحِ فرهنگ و هنر این خطه می‌آورد، نتیجه آن می‌شود که هر آن‌چه بودجه‌های کلان فرهنگی برای برگزاری برنامه‌های کلیشه‌ای و اغلب بی‌فایده که تنها با هدف پر کردن بیلان کاری اجرا می‌شوند، به یکباره کنار می‌روند و با زبان بی‌زبانی اعلام می‌شود که آقایان کار فرهنگی را با یک خلاقیت کوچک و با کمترین هزینۀ ممکن می‌توان انجام داد، کافی‌ست اندکی دغدغه داشته باشید. بله از باشگاه تراکتور حرف می‌زنیم. از لباس دومی که رنگش نماد حمایت ازبیماران مبتلا به سرطان است و گوشه‌ای از طرحش نمادهای بافته‌های ورنی‌های دشت مغان و ارسباران. چنان‌چه لباس اولی تیم نیز الهام گرفته از طرح به هم ریختۀ هشت‌ضلعی گنبدهای مسجد کبود از نمای بالاست. به علاوه عکس‌های رونمایی از این طرح‌ها در خانۀ تاریخی حریری، مسجد کبود و کارگاه رنگرزی گرفته شده‌اند که بازتابی در خور توجه داشته‌اند.
تراکتور در راستای مسئولیت فرهنگی اجتماعی خود گامی برداشت که می‌تواند درسی برای سیاستگزاران فرهنگی استان و شهر باشد. این که برای معرفی فرهنگ و تاریخ یک سرزمین نیاز به بوق و کرنا، نیازی به بودجه‌های آن‌چنانی (که همیشه بهانه‌ای بوده برای کار نکردن)، نیازی به حرکتی عجیب و غریب نیست. فرهنگ چیزی جدا از زندگی هر روزۀ من و ما و همگان نیست. فرهنگ پر کردنِ شهر با پوستر و بنر نیست و تأثیری نیز بر روی هیچ‌کس ندارد، کاری بکنید که از دل زندگی اجتماعی مردم برآید.
حالا باشگاه تراکتور به عنوان نمایندۀ ایران در لیگ قهرمانی آسیا حضور پیدا خواهد کرد و با لباس اول و دوم خود در میادین آسیایی و جهانی اعلام خواهد کرد که ما آذربایجانیم، ما تبریزیم، ما سرزمین کهنی از دلِ تاریخ ایرانیم. نگارنده: پری اشتری پایان پیام/
No responses yet